Veronica is gewoon een mooi deel van mijn leven geweest

door Anneke van Dijk

In maart 1957 ben ik geboren en heb Veronica vanaf het begin meegemaakt, omdat mijn moeder meteen enorme fan was. Zij had zelfs nog luisterviskaarten. Vanaf mijn 11e jaar begon ik mij ter interesseren voor de muziek en vanaf mijn 12e jaar ben ik zeer geregeld verzoekplaten gaan aanvragen voor mijn klasgenoten, vooral bij Tom Collins, waar jij vaak technicus was ... Ik weet nog dat hij je wel eens pestte met je haarkleur, ik heb nl. dezelfde haarkleur, maar van Tom kon je het hebben hé ... hij meende het niet zo. Ook vroeg ik vaak verzoekjes aan bij Klaas Vaak en ook bij Will Luikinga. Ooit heb ik zelfs nog een liedje gezongen in de studio in Hilversum, toen ik 14 jaar was. Dat was bij Will Wil Wel, op de zondagmiddag werd het uitgezonden. Ik zong: "De kauwgomballenboom", vreselijk, want ik kan helemaal niet zingen. In eerste instantie zou ik met m'n vriendin gaan, maar die durfde op het laatste moment niet. Toen is mijn vader maar meegegaan ... stik zenuwachting natuurlijk, maar ik heb het wel gedaan! Eigenlijk was ik best een beetje op Tom, zijn stem hé ... Ik ben nog eens naar Aalsmeer gefietst toen ik 15 was en wist dat hij daar een drive in show had in "de Oude Veiling" en waarempel, ik fietste de hoek om en daar stond Tom zijn auto te wassen. Ik helemaal happy, heb zijn handtekening gevraagd en kreeg wat stickers mee.

In totaal ben ik drie keer in de Veronica studio te Hilversum geweest en heb veel handtekeningen, ja, zelfs die van jou heb ik nog... Op school ging mijn eerste werkstuk natuurlijk over "Veronica", ik heb het nog steeds. Bandrecorder mee naar school en kon daar de verzoekjes laten horen enz.. Ik kreeg er ook een dikke 9 voor. Mijn onderwijzer heeft destijds zelfs voor Sinterklaas, als surprise een Veronica schip in elkaar geknutseld voor mij, heb ik nog lang bewaard. In Rijsenhout (waar ik destijds woonde) heb ik met mijn moeder deur aan deur handtekeningen opgehaald, de zg. gele adhesiekaarten, weet je nog ... Hele stapels heb ik aangevraagd en ontvangen. De blaren in onze schoenen gelopen, maar het was voor een goed doel. Op mijn 16e ben ik naar het strand van Scheveningen geweest, toen het schip daar was terechtgekomen na die vreselijke storm in 1973. Ook heb ik natuurlijk gedemonstreerd in Den Haag, met spandoek naar het Malieveld. 31 augustus 1974 was een dramatische dag, wat een treurnis, voor ons gevoel was het net of er iemand was overleden. Maar ja, het leven gaat door al was het wennen zo zonder het vertrouwde Veronica ... Later kwam de VOO, maar het was toch anders. Totdat ik in januari dit jaar mijn Ziggopakket uit ging breiden en 192TV nu als vaste zender heb ... Met die fantastische muziek en beelden van het geliefde Veronica schip. Het gaat weer helemaal kriebelen bij mij ... (Veronica is gewoon een mooi deel van mijn leven geweest en leeft nog steeds in mijn hart). Alleen zonde dat het Veronica schip nu in Antwerpen ligt. Wat moeten die Belgen er mee? Dit schip behoort in Nederland te liggen met een leuke bestemming. Ik heb Bert, René en Ad gevraagd of het haalbaar is, op de één of andere manier, een actie te starten om het schip te kunnen kopen en in overleg een mooie, definitieve bestemming voor te zoeken, want dat verdient dit schip ... toch?

Sinds vandaag heb ik mij aangemeld voor deze site. Eigenlijk schandalig dat ik dit niet eerder heb gedaan, want het is een prachtige site ... met een leuk forum zie ik ...

Anneke van Dijk, Hoofddorp juni 2012